 |
स्वभाव संज्ञा
संज्ञा / निर्जीव / अमूर्त / बोध
ଅର୍ଥ : व्यक्ति या वस्तु में सदा प्रायः एक-सा बना रहने वाला मूल या मुख्य गुण।
ଉଦାହରଣ :
वह स्वभाव से शर्मीला है।
ସମକକ୍ଷ : अनूक, अयान, अवग्रह, ढब, धरम, धर्म, निसर्ग, प्रकृति, प्रवृत्ति, फ़ितरत, फितरत, मिज़ाज, मिजाज, वृत्ति, सिफत, सिफ़त, सुभाव, स्पिरिट
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
The essential qualities or characteristics by which something is recognized.
It is the nature of fire to burn.The true nature of jealousy.
nature
വ്യക്തിയില് അല്ലെങ്കില് വസ്തുവില് എപ്പോഴും ഏകദേശം ഒരുപോലെ ഉണ്ടാകുന്ന അടിസ്ഥാന അല്ലെങ്കില് പ്രധാന ഗുണം.
അവന് സ്വഭാവത്തില് ലജ്ജശീലം ഉണ്ട്.അഭിരുചി, ഗുണവിശേഷം, ചായ്വ്, ചിത്തവൃത്തി, ചേഷ്ടിതം, ജന്മംപ്രകൃതി, ത്ന്മവ, ധർമ്മം, നിസർഗ്ഗം, പെരുമാറ്റരീതി, പ്രകൃതം, പ്രകൃതി, ഭാവം, മനോഗതി, മനോഭാവം, മനോവികാരം, രീതി, ലക്ഷണം, വിശേഷത, വ്യക്തിവൈശിഷ്ട്യം, വർഗ്ഗലക്ഷണം, ശീലം, സംസിദ്ധി, സഹജഗുണം, സ്വത്വഭാവം, സ്വഭാവം, സ്വഭാവികത്വം, സ്വരൂപം, സർഗ്ഗം
ଅର୍ଥ : व्यवहार की वह प्रकृति जो लगातार दोहराव से प्राप्त होती है।
ଉଦାହରଣ :
उसे प्रतिदिन सुबह जल्दी जगने की आदत है।
ସମକକ୍ଷ : अभ्यास, आदत, चरित्र, चाल, टेव, ढब, परन, परनि, बान, सुभाव
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
பலமுறை செய்து படிந்துவிடுகிற செயல் அல்லது முன்னரே அறிந்து வைத்திருப்பது.
அவன் ஒவொரு நாளும் காலையில் சீக்கிரமாக எழும் பழக்கம் உடையவன்பழக்கம்
