୧. संज्ञा
/ निर्जीव
/ वस्तु
/ मानवकृति
ଅର୍ଥ : लकड़ी का एक उपकरण जिसका अग्र भाग बहुत चौड़ा होता है।
ଉଦାହରଣ :
ब्यूँगे से चमड़े को रगड़कर उसकी उलझन को दूर करते हैं।
ସମକକ୍ଷ :
ब्योंगा
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
କାଠର ଗୋଟିଏ ଉପକରଣ ଯାହାର ଅଗ୍ରଭାଗ ବହୁତ ଚୌଡ଼ା ହୋଇଥାଏ
ଘଷାରେ ଚମଡ଼ାକୁ ଘଷି ତାର ଜଟିଳତାକୁ ଦୂର କରାଯାଏ
ଘଷା
কাঠের এক উপকরণ যা অগ্রভাগ বেশ চওড়া হয়
"ব্যঁগু দিয়ে চামড়া রগড়ে তা সমান করা হয়"
ব্যঁগু
இதனால் நுனிபாகத்தை அகலமாக்கும் மரத்திலான ஒரு கருவி
பியாங்குவினால் தோலைத் தேய்த்து அதன் சிக்கலைப் போக்க முடிகிறது
பியாங்கு
ഒരറ്റം വീതികൂടിയ ഒരു മരത്തടി
ബ്യ്യൂഗ കൊണ്ട് തുകൽ ഉരച്ച് വൃത്തിയാക്കുന്നു
ബ്യ്യൂഗ