୧. संज्ञा
/ निर्जीव
/ वस्तु
/ शारीरिक वस्तु
ଅର୍ଥ : खँखारने पर निकलने वाला गाढ़ा कफ या थूक।
ଉଦାହରଣ :
दादीजी के खँखार में खून भी रहता है।
ସମକକ୍ଷ :
खँखार
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
କାଶିବାଦ୍ୱାରା ବାହାରୁଥିବା ଗାଢ଼ କଫ ବା ଛେପ
ଜେଜେଙ୍କ ଖଙ୍କାରରେ ରକ୍ତ ବି ପଡ଼େ
ଖଙ୍କାର
खाकरून काढलेला वा खाकरण्याने सुटलेला घशातील कफ.
आजोबांच्या खाखर्यात रक्त येत होते.
त्याने खाकरा थुंकून पाण्याचा घोट घेतला.
खाकरा
গলা খাঁখারি দেওয়ার সময় যে গাঢ় কফ বা থুতু নির্গত হয়
দাদুর কফে রক্তও থাকে
কফ,
থুতু
കാര്ക്കിക്കുമ്പോള് പുറത്തു വരുന്ന തുപ്പല്.
അമ്മൂമ്മയുടെ കഫത്തില് രക്തവും ഉണ്ട്.
കഫം