ଅର୍ଥ : कीं-कीं या कें-कें का शब्द निकालना।
ଉଦାହରଣ :
कुत्ते को मारते ही वह किकियाने लगा।
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
ಕೀಂ-ಕೀಂ ಅಥವಾ ಕೆಂ-ಕೆಂ ಎಂಬ ಶಬ್ಧ ಬರು
ನಾಯಿಗೆ ಹೊಡೆದಾಗ ಅದು ಕುಯ್-ಕುಯ್_ಶಬ್ಧ_ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು.കീം-കീം അല്ലെങ്കില് കെ-കെ എന്നു കരയുക
പട്ടിയെ അടിച്ചതും അത് കെ-കെ എന്നു മോങ്ങാന് തുടങ്ങിଅର୍ଥ : कर्कश या तीक्ष्ण आवाज़ में चीखना-चिल्लाना।
ଉଦାହରଣ :
बच्चा बहुत किकिया रहा है।
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
କର୍କଶ ବା ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଶବ୍ଦରେ ଚିତ୍କାର କରିବା
ପିଲାଟି ବହୁତ ରଡ଼ି ଛାଡ଼ୁଛିകര്ക്കെശമായി അല്ലെങ്കില് തീക്ഷണമായ സ്വരത്തില് നിലവിളിക്കുക
കുട്ടി വല്ലാതെ നിലവിളിക്കുന്നു.