 |
अधिभू संज्ञा
ଅର୍ଥ : (व्यक्ति) वह जो किसी को आज्ञा दे। वह जिसे किसी वस्तु आदि पर पूरे और सब प्रकार के अधिकार प्राप्त हों।
ଉଦାହରଣ :
सेवक ने अपने स्वामी से मेला जाने की आज्ञा ली।
ସମକକ୍ଷ : अधिप, अधिपति, अधीश, अधीश्वर, अभीक, अर्य, अर्य्य, आक़ा, आका, आग़ा, आगा, आज्ञापक, ईश, ईशान, ईश्वर, धोरी, नाथ, मालिक, साँई, सांई, स्वामी, हाकिम
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
ଅର୍ଥ : किसी देश का प्रधान शासक और स्वामी।
ଉଦାହରଣ :
त्रेतायुग में श्रीराम अयोध्या के राजा थे।
ସମକକ୍ଷ : अधिप, अधिपति, अधीश, अर्थपति, अवनिनाथ, अवनिपाल, अवनीश, अवनीश्वर, अविष, इंद्र, इन्द्र, ईश, ईश्वर, जनेश, दंडधार, दण्डधार, नरकंत, नरनाह, नरपति, नरपाल, नराधिप, नरिंद, नरेश, नृदेव, नृदेवता, नृप, नृपति, नृपाल, पृथिवीपति, पृथिवीपाल, पृथिवीश, पृथिवीश्वर, प्रजापति, भट्टारक, भुआल, भूप, भूपति, भूमिदेव, भूमिपति, भूमिपाल, भूमिभुज, भूमिभृत, मलिक, महिपति, महीप, महीपाल, मानवेंद्र, मानवेन्द्र, मानवेश, यलधीस, यलनाथ, रसपति, राजन्य, राजा, रावल, राष्ट्रभृत्, लोकपाल, वरेंद्र, वरेन्द्र, स्कंध, स्कन्ध
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
ಯಾವುದೇ ದೇಶದ ಪ್ರಧಾನ ಶಾಸಕ ಮತ್ತು ಸ್ವಾಮಿ
ತ್ರೇತಾಯುಗದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ರಾಮ ಅಯೋಧ್ಯ ನಗರದ ರಾಜನಾಗಿದ್ದ.ಅಧಿಪತಿ, ಅಧೀಶ್ವರ, ಅರಸ, ಅವಿನಾಶ, ಆಳುವವ, ಈಶ, ಏಕಚಕ್ರಾದಿಪತಿ, ಖಲೀಫ, ಚಕ್ರವರ್ತಿ, ಚಕ್ರೇಶ್ವರ, ದೊರೆ, ಧರಣಿಪತಿ, ಧರಣಿಪಾಲಕ, ಧುಂಧರ, ಪಾಳೆಗಾರ, ಪ್ರಜಾಪತಿ, ಪ್ರಜಾಪಾಲಕ, ಪ್ರಭು, ಭೂಪಾಕ, ಮಹಾರಾಜ, ಮಹೀಂದ್ರ, ರಾಜ, ರಾಜ್ಯಪಾಲಕ, ಸಾಮ್ರಾಟ, ಸಾರ್ವಭೌಮ, ಸುಲ್ತಾನ
பெரும்பாலும் பரம்பரை உரிமையால் ஒரு நாட்டை ஆள்பவன்.
திரேத்தா யுகத்தில் இராமர் அயோத்தியின் இராஜாஇராஜா
ഏതെങ്കിലും ദേശത്തെ പ്രധാന ഭരണാധികാരി അല്ലെങ്കില് സ്വാമി.
ത്രേതായുഗത്തില് ശ്രീരാമന് അയോധ്യ ഭരിച്ചിരുന്നു.അചലാധിപന്, അചലാനാധന്, അണ്ണല്, അരചന്, അരച്, ഏകാധിപതി, ക്ഷ്മാഭൃത്തു്, ധരാപതി, ധരാപാലന്, നരപതി, നരേന്ദ്രന്, നാടുവാഴി, നൃപന്, പരമാധികാരി, പാര്ത്ഥിവന്, ഭരണ കര്ത്താവു്, ഭാനു, ഭൂപതി, ഭൂപന്, ഭൂപാലന്, ഭൂമീശന്, ഭോക്താവു്, മന്നന്, മന്നവന്, മഹിഭൃത്തു്, മഹീശന്, മാനവന്, മാനവപതി, രസപതി, രാജന്, രാജാവു്, രാജ്യരക്ഷകന്, രാജ്യാധിപതി, രാട്ടു്, ലോകനാധന്
