ଅର୍ଥ : वह जो ईश्वर का संदेश लेकर मनुष्यों के पास आने वाला माना जाता हो (विशेषकर मुस्लिम)।
ଉଦାହରଣ :
ईसा, मुहम्मद, मूसा आदि पैग़ंबर माने जाते हैं।
कुछ लोग साईं बाबा को देवदूत मानते हैं।
ସମକକ୍ଷ : ईश्वरदूत, नबी, पैगंबर, पैगम्बर, पैग़ंबर, रसूल
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
Someone who speaks by divine inspiration. Someone who is an interpreter of the will of God.
prophetപ്രവാചകന്, ദൈവദൂതന്, അപ്പോസ്തുലന്, ഈശ്വരന്റെ സന്ദേശം ജനങ്ങളുടെ ഇടയിലേക്കു കൊണ്ടു വരുന്ന മതാചാര്യന് (പ്രത്യേകിച്ചു മുസ്ളീം).
യേശു ക്രിസ്തു, മുഹമ്മദ് നബി, തുടങ്ങിയവര് പ്രവാചകന്മാരാണു്.ଅର୍ଥ : ईसाई धर्म संकल्पना के अनुसार भगवान की सेवा करने तथा उसकी आज्ञा का पालन करने वाला एक स्वर्गीय, विशिष्ट आत्मा।
ଉଦାହରଣ :
देव-दूतों के पंख होते हैं।
ସମକକ୍ଷ : देव-दूत
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
ख्रिस्ती धर्मकल्पनेतील देवाची सेवा करून त्याचा हुकूम बजावणारा स्वर्गीय, बुद्धिविशिष्ट आत्म.
देवदूतांना पंख असतात.