ଅର୍ଥ : കല്ലു്, മരം, മുതലായവ കൊണ്ടു് ഉണ്ടാക്കിയ ഉരുണ്ട, നാലു വശമുള്ള ഉയര്ന്നു പൊങ്ങിയ ഭാഗം അല്ലെങ്കില് ഇതിന്റെ ഒരു കഷണം.
ଉଦାହରଣ :
തൂണില് നിന്നു് നരസിംഹ ഭഗവാന് പ്രത്യക്ഷനായി.
ସମକକ୍ଷ :
ഊന്നു്, ചുമടുതാങ്ങി, തൂണു്, മിനാര്, മേഠി, യഷ്ടി, സ്തംഭം, സ്തൂപം, സ്തൂപിക
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
पत्थर, लकड़ी, आदि का बना गोल या चौकोर ऊँचा खड़ा टुकड़ा या इस आकार की कोई संरचना।
खंभे में से भगवान नरसिंह प्रकट हुए।
खंबा,
खंभ,
खंभा,
खम्बा,
खम्भ,
खम्भा,
थंब,
थंभ,
थम्ब,
थम्भ,
ध्रुवक,
पश्त,
स्तंभ,
स्तम्भ
A vertical cylindrical structure standing alone and not supporting anything (such as a monument).
column,
pillar
