ଅର୍ଥ : മതപരമായി പവിത്രമായ അവസ്ഥ അല്ലെങ്കില് ഭാവം.
ଉଦାହରଣ :
ഗംഗാജലത്തിന്റെ പവിത്രതയില് ഒരു സംശയവുമില്ല.
ସମକକ୍ଷ : ദിവ്യം, പരിപാവനം, പരിശുദ്ധി, പവിത്രത, പുണ്യത, വിശുദ്ധി
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
The state of being unsullied by sin or moral wrong. Lacking a knowledge of evil.
innocence, pureness, purity, sinlessness, whiteness