ଅର୍ଥ : വ്യക്തിയില് അല്ലെങ്കില് വസ്തുവില് എപ്പോഴും ഏകദേശം ഒരുപോലെ ഉണ്ടാകുന്ന അടിസ്ഥാന അല്ലെങ്കില് പ്രധാന ഗുണം.
ଉଦାହରଣ :
അവന് സ്വഭാവത്തില് ലജ്ജശീലം ഉണ്ട്.
ସମକକ୍ଷ : അഭിരുചി, ഗുണവിശേഷം, ചായ്വ്, ചിത്തവൃത്തി, ചേഷ്ടിതം, ജന്മംപ്രകൃതി, ധർമ്മം, നിസർഗ്ഗം, പെരുമാറ്റരീതി, പ്രകൃതം, പ്രകൃതി, ഭാവം, മനോഗതി, മനോഭാവം, മനോവികാരം, രീതി, ലക്ഷണം, വിശേഷത, വ്യക്തിവൈശിഷ്ട്യം, വർഗ്ഗലക്ഷണം, ശീലം, സംസിദ്ധി, സഹജഗുണം, സ്വത്വഭാവം, സ്വഭാവം, സ്വഭാവികത്വം, സ്വരൂപം, സർഗ്ഗം
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
The essential qualities or characteristics by which something is recognized.
It is the nature of fire to burn.