ଅର୍ଥ : ഒരു വസ്തു, സ്ഥാനം മുതലായവയുടെ മുകളിലെ ഭാഗം.
ଉଦାହରଣ :
അവന് വെള്ളപ്പൊക്കത്തില് നിന്നു രക്ഷപ്പെടുന്നതിനു വേണ്ടി ഗ്രാമത്തിലെ ഏറ്റവും ഉയര്ന്ന സ്ഥാനത്ത് തന്റെ വീടു കെട്ടി.
ସମକକ୍ଷ : ഉയര്ന്ന സ്ഥാനം, മുകളറ്റം, മുകള് ഭാഗം, മേലറ്റം, മേല്ഭാഗം
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
किसी वस्तु, स्थान आदि के ऊपर का भाग।
उसने बाढ़ से बचने के लिए गाँव के सबसे ऊपरी भाग में अपनी कुटिया बनाई।The upper part of anything.
The mower cuts off the tops of the grass.