ଅର୍ଥ : அகன்ற வாய்பகுதியும் நீள் உருண்டை வடிவ நடுப்பகுதியும் கொண்ட, மண் பீங்கான் முதலியவற்றால் ஆன பாத்திரம்.
ଉଦାହରଣ :
கோடைக்காலத்தில் மண்ஜாடியில் தண்ணீர் குளிர்ச்சியாக இருக்கும்
ସମକକ୍ଷ : மண்கூஜா
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
जल रखने का मिट्टी, धातु आदि का एक पात्र जिसकी गर्दन बड़ी और पतली होती है।
गर्मी में भी सुराही का पानी ठंडा रहता है।