ଅର୍ଥ : தெய்வத்தையோ, அல்லது அரசபெருமக்களையோ சிறப்பித்துக்கூறும் பாட்டு
ଉଦାହରଣ :
துறவி எப்பொழுதும் இறைவனை புகழ்பாட்டு பாடிக்கொண்டிருக்கிறார்
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
किसी की प्रशंसा में गाया जानेवाला गीत।
संत लोग हमेशा प्रभु का गुणगान गाते रहते हैं।