 |
நட்பு பெயர்ச்சொல்
ଅର୍ଥ : அன்பு, ஒத்த கருத்து, நலன் அக்கறை முதலியவற்றின் அடிப்படையில் பொதுவாக உறவினர் அல்லாதவருடன் கொள்ளும் உறவு.
ଉଦାହରଣ :
கெட்ட நட்பால் இராமன் கெட்டுவிட்டான்
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
The state of being with someone.
He missed their company.He enjoyed the society of his friends.
companionship, company, fellowship, society
ଅର୍ଥ : ஒத்தகருத்து, நலன், அக்கறை முதலியவற்றின் அடிப்படையில் உறவினர் அல்லதவருடன் கொள்ளும் உறவு.
ଉଦାହରଣ :
பிசிராந்தையார், கோப்பெருஞ்சோழன் இருவருடைய நட்பு இலக்கியம் போற்றக்கூடியது
ସମକକ୍ଷ : சிநேகம், தோழமை, நேசம்
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
दोस्तों या मित्रों में होने वाला पारस्परिक संबंध।
दोस्ती में स्वार्थ का स्थान नहीं होना चाहिए।हनुमान ने राम और सुग्रीव की मित्रता कराई।
इखलास, इख़्तिलात, इख्तिलात, इठाई, इष्टता, ईठि, उलफत, उलफ़त, उल्फत, उल्फ़त, दोस्तदारी, दोस्ती, बंधुता, मिताई, मित्रता, मुआफकत, मुआफ़िक़त, मुआफिकत, मेल, मैत्री, याराना, यारी, रफ़ाकत, रफाकत, वास्ता, सौहार्द, सौहार्द्य
ଅର୍ଥ : ஒத்த கருத்து, நலன், அக்கறை முதலியவற்றின் அடிப்படையில் பொதுவாக உறவினர் அல்லாதவருடன் கொள்ளும் உறவு.
ଉଦାହରଣ :
நட்பின் மூலமே சமுதாயத்தில் அமைதியை நிலைநிறுத்த முடியும்
ସମକକ୍ଷ : கூட்டாளி, சிநேகிதம், சினேகிதம், தோழமை
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
A friendly disposition.
friendliness