ଅର୍ଥ : दुसर्याच्या अनुचित किंवा प्रतिकूल वागण्यामुळे आपल्या अंतःकरणाची होणारी वृत्ती.
ଉଦାହରଣ :
राग मनुष्याची बुद्धी कुंठित करतो.
चंद्रसेनांच्या प्रत्येक शब्दाबरोबर भोगराजांचा अंगार उसळत होता.
ସମକକ୍ଷ : अंगार, कोप, क्रोध, चीड, रोष, संताप
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
चित्त का वह उग्र भाव जो कष्ट या हानि पहुँचाने वाले अथवा अनुचित काम करने वाले के प्रति होता है।
क्रोध से उन्मत्त व्यक्ति कुछ भी कर सकता है।ଅର୍ଥ : षड्जादी स्वरांची परस्परांशी जुळणी केल्याने गायनास योग्य होणारा त्यांचा रचनाविशेष.
ଉଦାହରଣ :
मालकंस हा एक प्रसिद्ध राग आहे.
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
संगीत में स्वरों के विशेष प्रकार और क्रम में निश्चित योजना से बना हुआ गीत का ढाँचा।
भारतीय संगीत में छह राग माने गये हैं।ଅର୍ଥ : एखाद्याला दम देऊन रागावण्याची क्रिया.
ଉଦାହରଣ :
घरच्यांच्या रागवण्याला कंटाळून मोहन घर सोडून पळून गेला.
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
A severe scolding.
bawling out, castigation, chewing out, dressing down, earful, going-over, upbraiding