ଅର୍ଥ : The quality or character of being intellectually sophisticated and worldly through cultivation or experience or disillusionment.
ସମକକ୍ଷ : mundaneness, mundanity, sophistication
ଅର୍ଥ : Concern with worldly affairs to the neglect of spiritual needs.
ଉଦାହରଣ :
He disliked the worldliness of many bishops around him.
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
सांसारिक झंझट या जंजाल।
उसने दुनियादारी से मुक्त होकर संन्यास ले लिया।மனைவி மக்களோடு வாழ்பவன்.
அவன் குடும்ப வாழ்க்கையிலிருந்து விடுபட்டு சன்னியாசியானான்