 |
tension noun
ଅର୍ଥ : (psychology) a state of mental or emotional strain or suspense.
ଉଦାହରଣ :
He suffered from fatigue and emotional tension.
Stress is a vasoconstrictor.
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
ಭಯ ಅಥವಾ ಚಿಂತೆಯಿಂದ ತಲೆಯ ಭಾಗದ ನರಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ಲೇಶ ಉಂಟಾಗುವ ಕ್ರಿಯೆ
ಮಾನಸಿಕ ಉದ್ವಿಗ್ನತೆಯ ಕಾರಣದಿಂದ ಅವನು ಕಾಯಿಲೆ ಬಿದ್ದನು.ಉದ್ವಿಗ್ನತೆ, ಉದ್ವೇಗ, ಒತ್ತಡ
பயம், கவலை பொன்றவற்றின் கரணமாக மூளை நரம்புகளிள் ஏற்ப்படும் பாதிப்பு
மனஇறுக்கத்தால் அவள் உடல் நிலை கெட்டுவிட்டது.மனஅயர்ச்சி, மனஇறுக்கம், மனக்கவலை
ഭയം, ഉത്കണ്ഠ മുതലായവ കാരണം തലച്ചോറിലെ നാഡികള് വലിയുന്നതു വഴി അസ്വസ്ഥത വര്ദ്ധിക്കുന്നത്.
മാനസിക പിരിമുറുക്കം കാരണം അവന് രോഗിയായി.പിരിമുറുക്കം
ଅର୍ଥ : The physical condition of being stretched or strained.
ଉଦାହରଣ :
It places great tension on the leg muscles.
He could feel the tenseness of her body.
ସମକକ୍ଷ : tautness, tenseness, tensity
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
ধাতুর সেই গুণ বিশেষ যার জন্য তাকে নমনীয় বস্তু হিসাবে ব্যবহার করা যায়
সোনা,রূপোর স্হিতিস্হাপকতা খুব বেশী হয়স্হিতিস্হাপকতা
ଅର୍ଥ : A balance between and interplay of opposing elements or tendencies (especially in art or literature).
ଉଦାହରଣ :
There is a tension created between narrative time and movie time.
There is a tension between these approaches to understanding history.
ଅର୍ଥ : (physics) a stress that produces an elongation of an elastic physical body.
ଉଦାହରଣ :
The direction of maximum tension moves asymptotically toward the direction of the shear.
ଅର୍ଥ : Feelings of hostility that are not manifest.
ଉଦାହରଣ :
He could sense her latent hostility to him.
The diplomats' first concern was to reduce international tensions.
ସମକକ୍ଷ : latent hostility
ଅର୍ଥ : The action of stretching something tight.
ଉଦାହରଣ :
Tension holds the belt in the pulleys.
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
