ଅର୍ଥ : The act of depriving of food or subjecting to famine.
ଉଦାହରଣ :
The besiegers used starvation to induce surrender.
They were charged with the starvation of children in their care.
ସମକକ୍ଷ : starvation
ଅର୍ଥ : Suffering from lack of food.
ସମକକ୍ଷ : starved
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರು ಏನನ್ನು (ಅನ್ನ ಮುಂತಾದ) ತಿಂದು ಕುಡಿಯದೆ ಇರುವ
ಅವನು ಉಪವಾಸವಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಗೆ ಊಟ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.உணவு உண்ணாமல் இருக்கும் நிலை
அவன் சில உணவு இல்லாத நபர்களுக்கு உணவு கொடுத்துக்கொண்டு இருக்கிறான்ഒന്നും(ഭക്ഷണം) തിന്നാതേയും കുടിക്കാതെയും ഇരിക്കുക
അവന് വിശന്നിരിക്കുന്ന കുറച്ച് ആളുകള്ക്ക് ഭക്ഷണം നല്കി വരുന്നു