 |
rebuke noun
ଅର୍ଥ : An act or expression of criticism and censure.
ଉଦାହରଣ :
He had to take the rebuke with a smile on his face.
ସମକକ୍ଷ : reprehension, reprimand, reproof, reproval
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
ಕೋಪದಿಂದ ಮತ್ತು ಭಯದಿಂದ ಆಡುವ ಮಾತು
ತಂದೆಯ ಹೆದರಿಕೆ-ಬೆದರಿಕೆ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಬೇಸತ್ತು ರಾಮ ಮನೆಬಿಟ್ಟು ಹೋದನುಹೆದರಿಕೆ-ಬೆದರಿಕೆ
ക്രോധപൂർവം വിരട്ടിയതിനു ശേഷം പറയുന്ന കാര്യം.
അച്ഛന്റെ ശകാരത്തില് നിന്നു രക്ഷപ്പെടുന്നതിനായി രാമന് വീടു വിട്ട് ഓടിപ്പോയി.ആക്ഷേപവാക്ക്, താക്കീത്, ശകാരം
rebuke verb
ଅର୍ଥ : Censure severely or angrily.
ଉଦାହରଣ :
The mother scolded the child for entering a stranger's car.
The deputy ragged the Prime Minister.
The customer dressed down the waiter for bringing cold soup.
ସମକକ୍ଷ : bawl out, berate, call down, call on the carpet, chew out, chew up, chide, dress down, have words, jaw, lambast, lambaste, lecture, rag, remonstrate, reprimand, scold, take to task, trounce
