 |
obligation noun
ଅର୍ଥ : The social force that binds you to the courses of action demanded by that force.
ଉଦାହରଣ :
We must instill a sense of duty in our children.
Every right implies a responsibility; every opportunity, an obligation; every possession, a duty.
ସମକକ୍ଷ : duty, responsibility
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
এমন কাজ যা সম্পূর্ণ করা নিজের পক্ষে পরম আবশ্যক এবং যা ধর্ম অনুসারে করা উচিত
দেশের সেবা করা আমাদের সকলের পরম কর্তব্যকর্তব্য
പണി അല്ലെങ്കില് കാര്യം ചെയ്യേണ്ടതു അത്യാവശ്യമാവുക.
രാജ്യത്തിനെ സേവിക്കല് നമ്മുടെ പ്രധാന കര്ത്തവ്യമാണു്.അനുഷ്ഠികേണ്ട കൃത്യം, ഔദ്യോഗിക കര്ത്തവ്യം, കടപ്പാടു്, കടമ, കരണീയം, കര്ത്തവ്യം, കര്ത്വ്യത, കര്മ്മം, ചുമതല, ചെയ്യപ്പെടേണ്ട ജോലി, ചെയ്യേണ്ടതു്, ധര്മ്മം, ധാര്മ്മിക ബാധ്യത, പാട്, ബാധ്യത, ബാധ്യത ഏറ്റ കൃത്യം, ഭാരവാഹിത്വം, മാന്ഡേറ്റ്, മുറ, വിധേയം
ଅର୍ଥ : The state of being obligated to do or pay something.
ଉଦାହରଣ :
He is under an obligation to finish the job.
ଅର୍ଥ : A personal relation in which one is indebted for a service or favor.
ସମକକ୍ଷ : indebtedness
ଅର୍ଥ : A written promise to repay a debt.
ସମକକ୍ଷ : certificate of indebtedness, debt instrument
ଅର୍ଥ : A legal agreement specifying a payment or action and the penalty for failure to comply.
