 |
discipline noun
ଅର୍ଥ : A branch of knowledge.
ଉଦାହରଣ :
In what discipline is his doctorate?.
Teachers should be well trained in their subject.
Anthropology is the study of human beings.
ସମକକ୍ଷ : bailiwick, field, field of study, study, subject, subject area, subject field
ଅର୍ଥ : A system of rules of conduct or method of practice.
ଉଦାହରଣ :
He quickly learned the discipline of prison routine.
For such a plan to work requires discipline.
ଅର୍ଥ : The trait of being well behaved.
ଉଦାହରଣ :
He insisted on discipline among the troops.
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
வரம்பை மீறாத ஒழுங்கு
இயல்பாகவே கட்டுப்பாடற்ற இருப்பது ஒரு குறிப்பிட்ட எல்லை வரைதான் நன்றாக இருக்கும்கட்டுப்பாடு, வெளிப்படை
ഏതെങ്കിലും സംസ്ഥാനത്തെ എല്ലാ വര്ഗ്ഗ്ക്കാരേയും നിയമപൂര്വ്വം ശരിയായ വിധം പെരുമാറ്റച്ചട്ടങ്ങള് അല്ലെങ്കില് കാര്യങ്ങള് ശരിയായ വിധം ബോധ്യപ്പെടുത്തല്.
അച്ചടക്കം രാജ്യത്തെ മഹത്വപൂര്ണ്ണ മാക്കുന്നുഅച്ചടക്കം, ക്രമസമാധാനപാലനം, നിയമപാലനം
ଅର୍ଥ : Training to improve strength or self-control.
ଅର୍ଥ : The act of disciplining.
ଉଦାହରଣ :
The offenders deserved the harsh discipline they received.
ସମକକ୍ଷ : correction
