 |
derivation noun
ଅର୍ଥ : The source or origin from which something derives (i.e. comes or issues).
ଉଦାହରଣ :
He prefers shoes of Italian derivation.
Music of Turkish derivation.
ଅର୍ଥ : (historical linguistics) an explanation of the historical origins of a word or phrase.
ସମକକ୍ଷ : deriving, etymologizing
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
शब्द का वह मूल रूप जिससे वह निकला या बना हो।
भूमि शब्द की व्युत्पत्ति संस्कृत के भू शब्द से हुई है।माद्दा, व्युत्पत्ति
శబ్ధానికి వున్న మూల రూపం చెప్పడం
భూమి శబ్ధానికి వ్యుత్పత్తి సంస్కృతంలో భూశబ్ధం ద్వారా వచ్చింది.వ్యుత్పత్తి
ಶಬ್ದದ ಮೂಲ ರೂಪದಿಂದ ಬಂದಿರುವುದು ಅಥವಾ ಆಗಿರುವುದು
ಭೂಮಿ ಎಂಬ ಪದದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯು ಸಂಸ್ಕೃತದ ಮೂಲ ಶಬ್ದ ಭೂ ಎಂಬುದರಿಂದ ಆಗಿರುವುದುಉತ್ಪತ್ತಿ, ಮೂಲರೂಪ, ಹುಟ್ಟಿದ್ದು
ଶବ୍ଦର ଏହି ମୂଳ ରୂପ ଯେଉଁଥିରୁ ଏହା ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏ
ସଂସ୍କୃତର ଭୂଶବ୍ଦରୁ ଭୂମି ଶବ୍ଦର ବ୍ୟୁତ୍ପତ୍ତି ହୋଇଛିବ୍ୟୁତ୍ପତ୍ତି
শব্দের সেই মূল রুপ যার থেকে তা এসছে বা তৈরী হয়েছে
ভূমি শব্দের ব্যুতপত্তি সংস্কৃত শব্দ ভূ শব্দ থেকে হয়েছেব্যুতপত্তি
ஒன்று தோன்றுவதற்கு அடிப்படை ஆதாரம்
பூமி என்ற சொல்லின் மூலம் சமஸ்கிருதத்தில் பூ என்ற சொல்லிலிருந்து உருவானதுபிறப்பிடம், மூலம்
ശബ്ദത്തിന്റെ മൂല രൂപം അതില് നിന്ന് അത് ഉണ്ടാകുന്നു
ഭൂമി എന്ന ശബ്ദത്തിന്റെ വ്യുത്പത്തി സംസ്കൃതത്തിലെ ഭൂ ശബ്ദത്തില് നിന്നാണ്ഉത്പത്തി, വ്യുത്പത്തി
ଅର୍ଥ : A line of reasoning that shows how a conclusion follows logically from accepted propositions.
ଅର୍ଥ : (descriptive linguistics) the process whereby new words are formed from existing words or bases by affixation.
ଉଦାହରଣ :
`singer' from `sing' or `undo' from `do' are examples of derivations.
ଅର୍ଥ : Drawing of fluid or inflammation away from a diseased part of the body.
ଅର୍ଥ : Drawing off water from its main channel as for irrigation.
ଅର୍ଥ : The act of deriving something or obtaining something from a source or origin.
