 |
conviction noun
ଅର୍ଥ : An unshakable belief in something without need for proof or evidence.
ସମକକ୍ଷ : article of faith, strong belief
ଅର୍ଥ : (criminal law) a final judgment of guilty in a criminal case and the punishment that is imposed.
ଉଦାହରଣ :
The conviction came as no surprise.
ସମକକ୍ଷ : condemnation, judgment of conviction, sentence
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
ଯେଉଁ ନିର୍ଣ୍ଣୟଦ୍ୱାରା ଅଭିଯୁକ୍ତ ଉପରେ ଦୋଷ ସିଦ୍ଧ କରାଯାଇଥାଏ
ଦୋଷସାବସ୍ତ୍ୟକରଣପରେ ଅଭିଯୁକ୍ତକୁ ଚାରି ବର୍ଷ ଜେଲ୍ ହେଲାଦଣ୍ଡନିର୍ଣ୍ଣୟ, ଦଣ୍ଡନିର୍ଦ୍ଧାରଣ, ଦୋଷସାବସ୍ତ୍ୟକରଣ
ನಿರ್ಣನೆಯಿಂದಾಗಿ ದೋಷಿಗೆ ದೋಷಾರೋಪಣೆಯನ್ನು ಅವನ ಮೇಲೆ ಹಾಕಲಾಗಿದೆ
ನಿಂದನೆಯಿಂದಾಗಿ ದೋಷಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ವಿಧಿಸಲಾಯಿತು.ನಿಂದನೆ
সেই নির্ণয় যাতে অভিযুক্তের ওপর দোষ সিদ্ধ হয়েছে
"দোষী সাব্যস্তকরণের পর অভিযুক্তের চার বছরের শাস্তী হয়ে গেছে"অপরাধপ্রমাণ, অভিশাস্তি, দোষনির্ণয়, দোষী সাব্যস্তকরণ
ஒன்றில் குற்றவாளி மீது குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டிருக்கும் ஒரு தீர்ப்பு
குற்றத்தை உறுதி செய்த பின்பு குற்றவாளிக்கு குற்றத்தின் நான்கு ஆண்டுகள் தண்டனை கிடைத்ததுகுற்றத்தின் உறுதி, தண்டிக்கப்பட்ட
കുറ്റാരോപിതനായ ആളുടെ കുറ്റം തെളിയിക്കപ്പെടുന്ന തീരുമാനം.
കുറ്റം തെളിയിക്കപ്പെടല് കഴിഞ്ഞതിനാല് കുറ്റവാളിയെ നാലുവര്ഷത്തേക്ക് ശിക്ഷിച്ചു.കുറ്റംതെളിയിക്കപ്പെടല്
A judgment of not guilty.
acquittal