 |
annoyance noun
ଅର୍ଥ : The psychological state of being irritated or annoyed.
ସମକକ୍ଷ : botheration, irritation, vexation
ଅର୍ଥ : Anger produced by some annoying irritation.
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
ಸಿಟ್ಟಾಗುವ ಅಥವಾ ತಿರಸ್ಕಾರದ ಅವಸ್ಥೆ ಅಥವಾ ಭಾವ
ಅವನ ಹತ್ತಿರ ತಮಾಷೆ ಮಾಡಬೇಡೆ ಅವನು ಚಿಕ್ಕ-ಚಿಕ್ಕ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಸಿಟ್ಟಾಗುತ್ತಾನೆ.ಕಡೆಗಣಿಸುವಿಕೆ, ತಾತ್ಸಾರ, ತಿರಸ್ಕಾರ, ಸಿಟ್ಟು
चिडण्याची अवस्था किंवा भाव.
त्याच्याशी मस्करी करू नकोस, त्याला छोट्या-छोट्या गोष्टींची चीड येते.चीड
அநீதி, கொடுமை, அவமதிப்பு, இயலாமை முதலியவற்றுக்கு உள்ளாகும் போது ஒருவருடைய முகத்தில், செயலில் வெளிப்படும் அல்லது மனத்தில் உண்டாகும் கடுமை உணர்வு.
அவன் சாதாரண விசயத்திற்கு கூட கோபம் அடைகிறான்ஆக்ரோஷம், ஆங்காரம், ஆத்திரம், ஆவேசம், கடுகடுபபு, கடுப்பு, காட்டம், குரோதம், கோபம், சிடுசிடுப்பு, சினம், சீற்றம், மூர்க்கம், ரௌத்திரம்
ଅର୍ଥ : An unpleasant person who is annoying or exasperating.
ସମକକ୍ଷ : aggravator
ଅର୍ଥ : Something or someone that causes trouble. A source of unhappiness.
ଉଦାହରଣ :
Washing dishes was a nuisance before we got a dish washer.
A bit of a bother.
He's not a friend, he's an infliction.
ସମକକ୍ଷ : bother, botheration, infliction, pain, pain in the ass, pain in the neck
ଅର୍ଥ : The act of troubling or annoying someone.
ସମକକ୍ଷ : annoying, irritation, vexation
