ଅର୍ଥ : மொழியின் ஒலி, எழுத்து, சொல், வாக்கியம் முதலியவற்றின் அமைப்பை வழக்குகளின் அடிப்படையில் விவரிக்கும் விதிகள்.
ଉଦାହରଣ :
இலக்கணம் பிழையில்லாமல் எழுத வேண்டும்
ଅନ୍ୟ ଭାଷାରେ ଅନୁବାଦ :
वह शास्त्र जिसमें किसी भाषा के शब्दों के प्रकारों और प्रयोग के नियमों आदि का निरूपण होता है।
किसी भी भाषा का आधार उसका व्याकरण होता है।